Cuatro

-Marc szybciej, bo się spóźnimy!-Magda poganiała piłkarza. Biegała już od 6:00, aby tylko zdążyć i czegoś nie zapomieć. A skąd ten pośpiech? Dzisiaj miała mieć rozmowę o pracę z Luisem Enrique. Bardzo jej na tym zależało, nie chciała cały czas żyć na garnuszku Bartry i choć trochę dołożyć się do utrzymania domu.

-Gdzie moja sukienka?!-biegała w samej bieliźnie i szukała ubrania.

-O tą Ci chodzi?-wszedł Marc z poszukiwaną rzeczą.-Nie jest Ci zimno?

Dziewczyna zdała sobie sprawę, że stoi przed nim w samym staniku i majtkach. Zarumieniła się.

-Nie ma się co wstydzić z takim ciałem.-uśmiechnął się Bartra.

-Zabawne. Spadaj się szykować, bo jak się spóźnimy to nie żyjesz.-wygoniła go ze swojego pokoju.

Miała na sobie czarną sukienkę na ramiączkach, która sięgała jej przed kolana. A na nogach baleriny. 

Kilka minut przed 9:00 byli przed Ciutat Esportiva. 

-Ja Cię zabiję! Prawie się spóźniliśmy!-okrzyczała Marca.

-Zawsze tak przyjeżdżam i zawsze jestem na czas.-odpowiedział spokojnie.

-Od dzisiaj będziesz jeździł przynajmniej 10 minut wcześniej. A teraz chodź już, a nie się na mnie gapisz.

-Bo ładnie wyglądasz.

-Super, ale chodź wreszcie!

Weszli do środka. Koledzy Bartry już byli.

-Witam Was kochani!-rzucił się na nich z uściskami Pique.

-Geri, co dzisiaj brałeś?-uwolnił się od niego Marc.

-Ale Ty jesteś...-zrobił obrażoną minę.

-Chodź Magda, poszukamy Leo i poczekamy na trenera.-wziął dziewczynę za rękę i usiedli obok Messiego.

-No co tam? Dostałaś tę pracę?-zapytał Argentyńczyk.

-Za chwilę mam rozmowę z trenerem.-odpowiedziała.

-No to powodzenia!

-Nie dziękuję.-uśmiechnęła się.

-A Geri co taki smutny?-spojrzał na obrońcę, który sam kopał piłkę do bramki.

-No bo się obraził. Znowu zaczął jechać głupotą i...

-Dobra, już wiem. O, trener przyszedł. To my zaczynamy trening, a ty Madzia leć do niego.-rzekł Leo. 

Lucho najpierw odbył rozmowę z naszą bohaterką, a potem kazał jej poprowadzić trening. Poszło jej tak dobrze, że od razu z nią podpisał umowę i mianował swoją asystentką. Dziewczyna była wniebowzięta. Szczęśliwa po zajęciach grała z piłkarzami w nogę. Z tego wszystkiego zapomiala chyba, że ktoś chce jej to szczęście zniszczyć...

~~~

Peter robił wszystko, aby namierzyć Magdę. Szykował wielką zemstę. Planował zniszczyć ją i tego, kto jej pomógł uwolnić się od niego. 

-Halo?

-Pamiętasz o naszej umowie? Ty namierzasz tę dziewczynę, a ja Ci daje zioło za free.

-Jasne, że pamietam. Już trafiłem nawet na jakiś trop. Widziałem ją wczoraj wieczorem z jakimś facetem. Był chyba piłkarzem, bo miał na sobie strój sportowy. To kwestia kilku dni i niedługo dowiem się, gdzie mieszka.

-To świetnie. Odezwij się jak będziesz miał coś nowego.

-Jasne stary, jak obiecałem.

Peter klasnął rękami. Już nie mógł się doczekać jak dorwie tą niewdzięczną dziewuchę.

~~~

Magda świetnie się bawiła na spacerze z Marciem i Niną, gdy zadzwonił telefon. To był numer zastrzeżony. Odebrała.

-Halo?-odezwała się.

-Nie tęsknisz za mną?-zapytał tajemniczy głos.

Zamarła. To był Peter. 

-Czego chcesz?-zapytała, próbując  ukryć strach.

-Chcę, abyś wiedziała, że tęsknię za Tobą i niedługo Cię znajdę. Spotka Cię wielka kara za Twoje nieposłuszeństwo.

Dziewczyna rozłączyła się. Zaczęła cała trząść się ze strachu. Marc od razu to zauważył.

-Magda, co się stało, kto to był?-zapytał zmartwiony.

-To on. To Peter. Groził mi, że mnie znajdzie i się zemści.

-Nie bój się. Nie uda mu się Ciebie znaleźć. Zresztą ja mu nie dam Cię skrzywdzić. Spokojnie.-pocałował ją w czoło i przytulił.

Magdalena uspokoiła się. W ramionach Marca czuła się bezpiecznie. 

-Dziękuję.-wydusiła z siebie.

-Chodźmy do domu, zjemy coś.-złapał ją za rękę i poszli. 

-Na co masz...?-Marc nie dokończył, bo dziewczyna zasnęła na kanapie w salonie. Wziął koc, przykrył ją i delikatnie pocałował w czoło.

-Nie pozwolę, aby chociaż włos Ci spadł z głowy, jesteś dla mnie za ważna.-powiedział po cichu, przyglądając się jej. Potem zadzwonił po Gerarda. 

-Geri, sory za dzisiaj, ale ogarnij swoją głupotę. Wpadniesz, bo się nudzę?-zapytał przyjaciela.

-Jasne, ale nie czaję. Masz Magdę i się nudzisz?

-Ona śpi. To czekam.-rozłączył się.

Przyjaciel był kilkunastu minutach.

-No to co robimy?-zapytał Pique.

-Zaprosiłem Cię, bo chciałem z kimś pogadać.-oznajmił Bartra.

-Chodzi o nią?

-Tak. Opowiadałem Ci o jej byłym, nie?

-Mhm, no i co?

-On jej teraz grozi, że się zemści. 

-O Matko, pilnuj jej, bo tacy ludzie są nieprzewidywalni. On ją będzie śledził i czyhał na okazję, aby porwać.-powiedział Gerard.

-No i właśnie wiem o tym. Trzeba gościa jakoś powstrzymać. Nie wybaczę sobie jak jej się stanie krzywda.-wyznał Marc.

-Chyba ktoś tu się zabujał...-westchnął.

-Przestań, nie o to chodzi.-oburzył się obrońca.

-Jaasne.

~~~

Magda się obudziła. Usłyszała głosy w kuchni i poszła do niej. Przywitała się z Gerardem i rozmawiali. Potem dziewczyna poszła nakarmić Ninę, która ją bardzo polubiła. Pobawiła się chwilę z pieskiem i poszła do swojego pokoju, aby poczytać książkę. Spojrzała na telefon. Dostała SMS-a od Petera.

"Wiem już, gdzie mieszkasz. Dostanie się Tobie i temu śmiesznemu piłkarzykowi.

Pobiegła szybko i pokazała go Marcowi. Ten wziął dziewczynę na kolana i mocno przytulił. Spojrzał porozumiewawczo na Gerarda. Ten był przerażony. Postanowił, że nie pozwoli, aby jakiś psychopata zrobił krzywdę jego przyjaciołom. 

Marc cały czas siedział i pocieszał Magdę. Cały czas siedziała w niego wtulona. Strasznie się bała.

Tymczasem Peter wyszedł i ruszył w stronę domu Bartry...

_______________________

Witajcie!

Wiem, że beznadziejny rozdział, ale obiecuje, że w następnym dużo bedzie sie działo.

Pozdrawiam!