Seis

Minęły 3 miesiące. Marc nadal się nie wybudził. Magda codziennie go odwiedzała. Miłość do Bartry dawała jej siłę i nadzieję. Naszło kilka zmian w jej życiu. Zaczęła pracować na stałe jako asystentka trenera FC Barcelony, chciała rownież znaleźć mieszkanie, ale Leo i Gerard namówili ją, aby nadal mieszkała w domu Marca, bo i tak stoi pusty. To właśnie ta dwójka, a w szczególności Messi, stali się jej najlepszymi przyjaciółmi. Poza nimi bardzo wspierały ją partnerki obu piłkarzy-Antonella i Shakira. 

Peter został uznany za nieświadomego popełnionego czynu, gdyż w czasie napadu był pod wpływem narkotyków (zresztą jak zawsze). Najpierw wysłano go na odwyk skąd potem uda się do zakładu psychiatrycznego na bardzo długi czas.

~~~

Nastał kolejny upalny dzień. Magda jak codzień wybierała się do pracy. Ubrała się w krótkie spodenki, białą koszulkę i trampki. Włosy spięła w koka. Zrobiła delikatny makijaż i wyszła z domu. Messi czekał na nią w swoim samochodzie. Codziennie razem jeżdżą na trening. Dziewczyna wsiadła do środka.

-Hej młoda.-przywitał ją Argentyńczyk.

-Hej stary.-uśmiechnęła się.

-Co tam? Jedziesz dzisiaj do szpitala?-zapytał.

-Tak.

-To świetnie, po treningu pojedziemy razem, zgoda?

-Świetnie. Oszczędzę sobie kasę na taxi.

Byli już na obiekcie treningowym FC Barcelony. Magda jak zawsze prowadziła zajęcia na treningu jakie zlecił jej trener. On w tym czasie przyglądał się każdemu piłkarzowi i rozmyślał nad składem na kolejny mecz. Po swoim treningu poprosił swoją asystenkę o radę na ten temat. Wspólnymi siłami udało im się coś poskładać. Po pracy nasza bohaterka pojechała z Messim do szpitala. Weszli do sali, gdzie leżał Bartra, jednak łóżko stało puste. Magdzie aż się zrobiło gorąco. 

-Gdzie jest Marc?!-krzyczała do pielęgniarki.

-Spokojnie, nie wie nic pani? Pan Bartra się wybudził. Doktor dzwonił do pani przecież.-oznajmiła.

Szymańska spojrzała na telefon. Rzeczywiście miała kilka nieodebranych połączeń od szpitala.

-Przepraszam, miałam wyciszony telefon. Przepraszam. 

-Nie ma sprawy. Pan Marc koniecznie chce panią widzieć. Proszę za mną.-wskazała.

-To ja poczekam na zewnątrz.-rzekł Messi.

-Leo, nie żartuj, chodź do środka.-złapała go za rękę i wprowadziła do sali, gdzie leżał obudzony obrońca.

Magda popłakała się ze wzruszenia. 

-To Ty, taka piękna jak w moim śnie.-Bartra złapał ją za rękę.

-Marc...-chwile milczała.-Ja Ci się śniłam?

-Tak, cały czas widziałem Ciebie roześmianą. Pamiętam to wszystko co mi mówiłaś. To, że mnie kochasz też.-uśmiechnął się.

-No tak.-zarumieniła się.-Ale to prawda. 

-Ja Ciebie też.

Dziewczyna przytuliła go. Była najszczęśliwszą osobą na świecie. Facet, którego kocha wybudził się ze śpiączki, a poza tym wyznał jej miłość. Teraz może być tylko lepiej. 

W tym czasie Leo stał z boku i uśmiechał się patrząc na szczęście swoich najlepszych przyjaciół. Marc go zauważył.

-Leo, to Ty? Przyjacielu, jak dobrze Cię widzieć.-uściskali się.

Magda i Marc cały czas trzymali się za ręcę. Chłopak wysłał ją do bufetu, aby napiła się kawy, bo chciał pogadać z Messim.

-Leo, mam do Ciebie prośbę.-wyszeptał mu wszystko do ucha. Leo kiwnął głową, że rozumie i wyszedł ze szpitala, aby zrealizować plan. Akurat wróciła Magda. 

-A gdzie Leo?-zapytała.

-Musiał wyjść coś pilnego załatwić. A ja mam do Ciebie pytanie.

-Hm?

-Ile czasu spałem?

Nasza bohaterka roześmiała się. 

-Całe 3 miesiące.-odpowiedziała.

-To ja teraz przez 3 miesiące nie będę spał tylko nadrabiał stracony czas.-uśmiechnął się.

-Oj Marc!-śmiała się.

-Opowiesz mi co z Peterem i co sie tam wtedy dalej stało?

Szymańska mu wszystko opowiedziała.

-Gerard jest bohaterem. Nie wiem jak ja mu się odzwięczę. Jemu i Leo, że się Tobą zajął.-mówił.

-Przestań, ja nie jestem małą dziewczynką.-uśmiechnęła się.

-Jesteś moją księżniczką. Gdyby nie Ty to nadal byłbym głupim, rozbrykanym nastolatkiem. Dzięki Tobie się zmieniłem. Dziękuję. 

-Ale to ja Ci dziękuję, bo dzięki Tobie wreszcie jestem wolna no i znalazłam prawdziwą miłość-Ciebie.

W tym czasie wszedł Leo. Dał Bartrze małe pudełeczko, mrugnął do niego porozumiewawczo i wyszedł. Magda nie wiedziała o co chodzi.

-Wiem, że jesteśmy razem 2 godziny, a znamy się kilka miesięcy, ale po tych wszystkich wydarzeniach zrozumiałem, że jesteś tą jedyną. Zostaniesz moją żoną?-otworzył pudełeczko.

-No to mnie zaskoczyłeś.-rzekła zdumiona.-Tak Marc, zostanę Twoją żoną!-pocałowała go. 

On założył jej pierścionek na palec. Pasował idealnie i bardzo się podobał wybrance. Wszyscy zaczęli bić brawa (na sali leżało 2 innych pacjentów i oczywiście były też pielęgniarki). 

-Gorzko! Gorzko!-krzyczęli.

Para jeszcze raz się pocałowała. Byli najszczęśliwsi na całym świecie.

_______________________________

I jak Wam sie podoba? Bo mi średnio.

Życzę miłego dnia!